ساز کلاوسَن (هارپسیکورد یا چِمبالو)

(بر گرفته از کتاب مبانی موسیقی-نوشته کیوان جعفری نژاد.سروین حزین)




سیم های کلاوسن با مجموعه ای از مضراب ها (خارهایی کوچک از جنس پلاستیک، چرم یا ساقه پر)، زخمه زده می شوند. کلاوسن از حدود 1500 تا 1775 میلادی که پیانو کم کم جایگزین آن شد، مهمترین ساز شستی دار زهی بوده است، که در آثار آهنگسازان سده بیستم کاربرد دوباره ای یافت.
کلاوسن شبیه به یکدیگر ساز های شستی دار، نوازنده را قادر می کند که همزمان چندین نت، ملودی و همراهی آن را بنوازد.
نت کلاوسن با حامل مضاعف نوشته می شود گستره ی آن حدود چهار اکتاو است.
برای دریافت هر گونه اطلاعات از دنیای وسیع موسیقی و همچنین آشنایی با بهترین آموزشگاه های موسیقی غرب تهران به سایت مرجع موسیقی ملل مراجعه فرمایید.



, , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

نوشتن يک نظر

نام :*
رایانامه:
متن نظر:*
تصویر امنیتی:*