گیتار الکتریک

ایده پدید آمدن گیتار الکتریک از جایی شروع شد که در همنوازی‌ها صدای گیتار آکوستیک در بین صدای سازهای دیگر مانند بیس و درامز  مشخص و واضح شنیده نمی شد. در نتیجه در صدد آن برآمدند تا صدای گیتار را تقویت کنند. البته بهترین راه برای این کار استفاده از علم الکترونیک بود.



در حدود دهه ۳۰ میلادی گیتار الکتریک وارد موسیقی شد. این اتفاق پدید آورندهٔ انقلابی در صدا و تکنولوژی محسوب می شد که تا امروز نیز ادامه دارد. با پیدایش راک اند رول در دهه ۵۰ میلادی، گیتارهای الکتریکی به سرعت در موسیقی جا باز کرده و به یکی از فراگیرترین سازهای تاریخ تبدیل شدند. معمولاً در گروه‌های راک دو نوازنده گیتار الکتریک وجود دارد که یک نفر ملودی‌ها را می‌نوازد (با گیتار لید) و دیگری ریتم‌ها را (با گیتار ریتم).
ارتعاشات وارده بر سیم‌های گیتار توسط قطعه‌ای به نام پیکاپ به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌شود. در واقع پیکاپ همانند یک میکروفون عمل می‌کند. با این تفاوت که چون یک سیستم مغناطیسی است فقط ارتعاشات سیم فلزی گیتار را دریافت کرده و آن‌ها را به صورت سیگنال صوتی درمی‌آورد. از طریق پیکاپ سلکتور می‌توان پیکاپ مورد نظر را انتخاب کرد. سپس سیگنال‌ها از طریق یک سیم به تقویت‌کننده فرستاده شده و در آخر صدای تقویت‌شده توسط یک یا چند بلندگو پخش می‌شود. در ابتدا گیتارهای الکتریکی تنها یک پیکاپ داشتند، اما امروزه آن ها را با دو تا پنج پیکاپ نیز می سازند.



, , , , , , , ,

نوشتن يک نظر

نام :*
رایانامه:
متن نظر:*
تصویر امنیتی:*